گرافی پانورکس تمام دیجیتال در چه مواردی انجام میشود؟

رادیولوژی ایکس ری دندانپزشکی با گذشت زمان از تکنولوژی فیلم (استفاده از مواد شیمیایی و تاریکخانه) فاصله گرفته و تکنولوژی دیجیتال ایکس ری جایگزین آن شده است که بر پایه‌ سنسورهای دیجیتال و کامپیوترها می‌باشند. یکی از ویژگی های شاخص پانورکس دیجیتال در مقایسه با سیستم های مبتنی بر فیلم وسعت بسیار بیشتر جریان اشعه است. این بدان معنی است که اسکن‌های تکراری کاهش یافته و به تبع هزینه‌ها نیز کاهش می یابند و از میزان اشعه‌ تابیده‌ شده به بیمار بسیار کم می‌شود. تصاویر ایکس ری ثبت‌ نشده نیز دوباره قابل‌ چاپ هستند اگر فایل دیجیتال ذخیره‌ شده باشد.

اسامی غیراختصاصی دیگری که برای یک رادیو گراف پانورامیک مصطلح می‌باشند عبارت است از: پانورکس، رادیوگراف پانورامیک دندانپزشکی (dental panoramic radiograph) و پنتوموگرام، به اختصار شامل PAN ،DPR ،OPT و OPG می باشند. OPG مخفف کلمات Ortho Pantomo Gram است. ریشه‌ Ortho از ارتودنتیک به دندان باز برمیگردد. ریشه Pan نمایش پانورامیک و tomogram تصویر اعضای بدن بیمار توسط اشعه ایکس است که بر روی صفحه‌ای ظاهر می‌شود. تصاویر حاصل یک نمای کلی از موقعیت دندانها و اطلاعاتی از استخوان‌های فک (فک بالا و پایین) و همینطور اطلاعاتی از سینوس های فک فوقانی و مفاصل بین فک‌ها و جمجمه در اختیار قرار می‌دهد.

اجزاء رادیوگرافی پانورکس تمام دیجیتال

اجزاء یک پانورکس دندانی شامل بازوی افقی چرخشی است که منبع ایکس ری بر روی آن تعبیه شده و یک جعبه حامل فیلم است که به ترتیب در مقابل یکدیگر قرارگرفته‌ اند. جمجمه‌ بیمار ما بین ژنراتور ایکس ری و فیلم قرار می‌گیرد. منبع ایکس ری در مقابل فیلم به صورت موازی قرارگرفته تا جریان اشعه را به حالت تیغه‌ افقی با عرض ۴ تا ۷ میلی متر بر روی فیلم بعد از عبور از جمجمه‌ بیمار مورد نظر وارد نماید.

به‌علاوه، ارتفاع جریان اشعه، آرواره‌ها و فک بالا را پوشش می‌دهد. بازو حرکت کرده و حرکتش مانند چرخشی نسبت به مرکز خواهد بود که بر روی یک مسیر اختصاصی می‌گردد. این دستگاه با امکان تنظیم پوزیشن های متفاوت و تغییر کنتراست، روشنایی و اشعه گاما شرایط تصویربرداری مناسب را حتی برای کودکان فراهم می‌سازد. حسگرهای مورداستفاده در این دستگاه از نوع حسگرهای دستگاه‌ سی تی اسکن می باشند که تأثیر به سزایی در افزایش کیفیت درمان های یک دندانپزشک خواهد داشت.

موارد استفاده از پانورکس تمام دیجیتال دندان

• تشخیص دندان‌های عقل پنهان و برنامه ریزی جراحی.
• تشخیص نبود استخوان پریودنتال و درگیری پری اپیکال.
• ردیابی منشاء درد دندان.
• ارزیابی های لازم برای قرارگیری ایمپلنت دندانی.
• ارزیابی ارتودنسی، قبل و بعد از انجام آن.
• تشخیص ناهنجاریهای پیشرفته مانند کروبوبیسم، دیسپلازی cleido cranial.
• سرطان مرتبط با فک
• اختلالات TMJ و anlylosis.
• تشخیص osteosarcom ،ameloblastoma ،renal osteodystrophy مؤثر بر فک‌ها و hypophosphatemia.
• تشخیص و ارزیابی قبل و بعد از جراحی ناهنجاریهای دهان و فک و صورت برای مثال شکستگی‌های dentoalveolar و فک پایین.
• سنگ‌های غدد بزاقی (Sialolithiasis).

عملکرد دستگاه پانورکس تمام دیجیتال

به طورمعمول، بیمار باید یک دندان گیر پلاستیکی را گاز بگیرد تا تمام دندانهای او، به‌خصوص تاج ها، به طور مجزا قابل رؤیت باشند. کل مدت زمان پروسه‌ پانورکس دیجیتال معمولاً در کمتر از یک دقیقه انجام می‌شود. زمان تابش اشعه به بیمار از 5.5 تا 22 ثانیه در هنگام چرخش دستگاه در اطراف سر بیمار متغیر است. به موازات قرار گرفتن دستگاه (collimation) بدین معنی است که زمان چرخش، اشعه ایکس در هر فاصله‌ای به تنها بخشی از آناتومی تابیده می‌شود درحالی که با شروع چرخش در اطراف جمجمه بیمار، یک تصویر ترکیبی از بلوک فک بالا و پایین ثبت میشود.

در عین‌ حال که بازو در چرخش است، فیلم نیز در مسیری حرکت می کند که تصویر قسمتهایی از جمجمه را که ایکس ری به آن تابیده شده دریافت نماید. تمام تصاویری که به طور مجزا با یکدیگر هم پوشانی دارند دارای بزرگنمایی یکسانی بر روی فیلم نیستند زیرا جریان اشعه واگرا است و تصاویر دارای نقاط تمرکز یا فوکوس متفاوتی هستند. همچنین تمام عناصر تصویر با سرعت یکسانی بر روی فیلم ظاهر نمی‌شوند زیرا بعضی از آن‌ها در فاصله‌ دورتر و بعضی دیگر نسبت به مرکز چرخش نزدیک تر هستند.

سرعت فیلم به گونه ای کنترل می‌شود تا دقیقاً با سرعت تابش اشعه به اجزای آناتومیکی قوس دندانها که نزدیک به فیلم است سازگار باشد. درنتیجه دندانها با شفافیت زیاد ثبت می‌شوند درعین حال که ما بقی اجزا با توجه به سرعت متفاوت گردش اشعه، محو یا تار نمایش داده خواهند شد. تصویر پانورامیک دندان با تحریفات متفاوتی کشیده می‌شود زیرا بزرگنمایی افقی و عمودی هر دو به طور متفاوت در کل تصویر تغییر می نمایند. بزرگنمایی های افقی و عمودی به وسیله‌ موقعیت نسبی اجزای ثبت شده در مقابل فیلم و ژنراتور، تشخیص داده می‌شوند. اعضایی که به ژنراتور نزدیکتر هستند زوم افقی بیشتری دریافت می‌کنند.

زوم عمودی نیز بسته به موقعیت نسبی اجزا در مسیر کانونی است. اعضایی که در مسیر کانونی قرار دارند زوم عمودی بیشتری دریافت کرده و محوتر هستند، در این حین اعضای خارج‌ از مسیر کانونی هم زوم عمودی کمتری دریافت کرده و محو می‌شوند. نتیجه‌ این مکانیسم تصویری است که بخش های در امتداد قوس فک پایین شفاف و مابقی آن محو ثبت‌ شده‌اند. برای مثال، هر چقدر نواحی آناتومیکی radio-opaque باشند، ستون فقرات عریض و محو دیده می‌شوند تا همپوشانی با دندانهای جلویی نداشته باشند. مسیر یا ناحیه‌ای که اجزا با شفافیت بسیار زیاد ثبت می‌شوند مسیر کانونی (focal path or focal trough) نامیده می‌شود.

تفاوت تصویر برداری آنالوگ و دیجیتال

تصویر برداری آنالوگ که یک روش قدیمی محسوب می شود با استفاده از فیلم های رادیولوژی با پوششی مخصوص انجام می گرفت و پس از انجام رادیوگرافی می بایست در تاریکخانه به کمک مواد خاصی چاپ می شد. اما در روش جدید رادیوگرافی دیجیتال استفاده از اشعه ایکس با کمترین میزان دریافتی پرتو توسط بیمار انجام میشود. با اینکه این روش هزینه بیشتری برای رادیولوژی ها دارد اما امکان تهیه فوری تصاویر با کیفیت بالاتر، عدم نیاز به تکرار در تصویر برداری و آرشیو تصاویر را فراهم می سازد. همچنین تصاویر قابل اشتراک گذاری سریع با دندانپزشک است و قابلیت چاپ مجدد نیز دارد.

بهترین رادیولوژی دیجیتال دندان

روشهای رادیو گرافی از جمله اقدامات تشخیصی هستند که در بیشتر موارد در صورت عدم دقت، می‌توانند مسیر تشخیص، کنترل و درمان بیماری را تغییر دهند و حتی به قیمت جان بیمار ختم شوند. امروزه مراکز رادیولوژی مجهز، دقیق و مدرن زیادی مانند رادیولوژی مرکزی اصفهان وجود دارد که گزینش و مراجعه به آنها می‌تواند نتایج مثبتی در پی داشته باشد.